New York - these streets will make you feel brand new

Op 4 juni begon onze wereldreis op het station van Den Bosch. Zwaaiend naar familie en vrienden (bedankt lieve papa, Bep, Joris, Paul, Linda, Marjolijn en Marieke!) gingen we op weg naar Schiphol. Die middag arriveerden we in Queens, NYC, in het appartement van Fernando, dat we voor 5 dagen ons thuis mochten noemen. Tijd voor een biertje en een paar echte New Yorkse pizza slices (niet te verwarren met de Chicago style pizza natuurlijk! Maar daar komen we nog op terug, net zoals je de New Yorkse hotdog ook niet kunt vergelijken met die in Chicago :-)) De volgende ochtend om 6.00u hardlopen in Flushing Meadows Park, daarna yoghurt with fruit and a bagel with cream cheese bij de deli om de hoek en hup douchen en voor 8.00u de metro in. Yep, we zijn al echte New Yorkers ;-)  Vijf dagen lang hebben we de hele stad doorkruist, 15-20 km per dag gelopen, veel gezien en genoten van het New Yorkse stadsleven: van de bekende attracties als het vrijheidsbeeld (forenzen ferry naar Staten Island ;);) Rockefeller center, Wallstreet, Times Square en de bekende sky scrapers. Maar ook: lunch met biertjes en sushi in Central Park, ontbijt met een bagel in ons favoriete parkje: Bryant Park bij de supermooie NY Public Library en lunch met wijn en salade in Dumbo Park met zicht op de Brooklyn Bridge. En van wandelen over de High line in het Meat Packing District tot en met (de allerlekkerste ooit!) Franse pannenkoeken en film kijken in hip Williamsburg in Brooklyn: we hebben ons geen seconde verveeld! Next step: Rock Falls. Dus zaterdagochtend naar JFK en op naar Chicago, waar we een huurauto proberen te regelen en meteen door willen rijden naar dit kleine stadje in Illinois.

Queens, New York

De perfecte plek om een wereldreis te beginnen. Queens is een van de meest diverse plekken ter wereld. Je ziet hier groepjes mensen. Samengesteld door toeval en interesse. Dat mensen worden verenigd door taal- en/of eetgewoonten wordt hier bijzonder mooi in beeld gebracht. Omvang of kleur, iedereen spreekt New Yorks en iedereen eet pizza. 

Mijn beeld van NYC was romantisch. Je zou toch maar werken in Manhattan. Yellow cab aanhouden met de hand waarin je je laptoptas vasthoudt, omdat je andere hand druk is met het promoten van een groen logo op een kartonnen beker. De portier van het 84 verdiepingen tellende gedeelde kantoorgebouw houdt de deur voor je open zodat je nog net de volle lift in kunt stappen. In de lift voel je je benen nog een beetje omdat je in de morgenzon een rondje hebt hardgelopen door Central Park. Na een belangrijke maar relaxte dag, want je bent een New Yorker en als meester van het universum ken je geen stress, ga je nog wat drinken met de gasten waarmee je in het weekend vaak gaat honkballen om vervolgens op weg naar je gedeelde appartement nog wat noodles te halen waar bij thuiskomst de zoetzure saus half uitdrupt. Halverwege je bakje noodles val je met een lach op je gezicht op de bank in slaap tijdens de afkondiging van Jimmy Kimmel op TV.

Dit contrast is groot met de levensstijl van de mensen waarmee we ‘s ochtends in de Subway zaten vanaf Queens naar Manhattan. Mooie mensen. Iedereen anders in kleur en omvang. Iedereen in gedachten verzonken. Of in hun telefoon. De mensen met werk, prima werk. De soort banen die het leven van meesters van het universum mogelijk maken. De een verkoopt noodles en de ander houdt deuren open. Ze spreken allemaal New Yorks en eten allemaal pizza. Misschien valt het ook allemaal wel mee met dat contrast.

Liselotte ziet sowieso weinig contrast. Ze gaat op in dit leven als een kameleon. Dat is de beste eigenschap op een plek als Queens. Een plek waar mensen die denken als zowel Wilders als Klaver even veel zouden kunnen leren.